Duiken, het leven aan de kust en Engelse les
Door: Daniëlle
Blijf op de hoogte en volg Daniëlle
17 April 2011 | Indonesië, Batavia
Selamat siang!
Vorige week zondag heb ik een rustige dag gehad, zoals ik vertelde was ik naar de tradtionale markt gegaan en daana heb ik met Agu, het zusje van Hardin, gebadmintond. ’S Avonds zijn Ndrey en Tati op bezoek gekomen en hebben ze mee gegeten (als je ergens naar toe gaat, wordt je altijd uitgenodigd om mee te eten, dat is hier normaal). Maandag ben ik naar het kantoor gegaan waar ik gewerkt heb aan mijn afstudeerrapport. Daarna heeft Ndrey me nog mooie culturele plekjes laten zien op het eiland. We zijn naar de oudste moskee gegaan in de wijk Liya togo. Ook heb ik een aantal algenkwekerijen gezien. WWF is een van de partijen die werkt aan het bieden van een duurzame inkomensbasis en het ondersteunen van alternatieve inkomstenbronnen voor de lokale bevolking in Wakatobi. De kwekerijen van zeewier die ik zag, zijn hiervan een voorbeeld (zie foto onderaan). Het grootste deel van de bevolking in Wangi- Wangi zijn de vissers, samen met de algenkwekers.
Dinsdag op het kantoor heeft Uyun me geholpen met de vertalingen van een van de interviews die ik tot nu toe genomen heb. Ik ben blij dat Uyun me hiermee helpt, zij kan het namelijk goed uitleggen en begrijpt het onderwerp, omdat ze ook bij het WWF werkt. Na het kantoor ben ik gaan snorkelen met Ndrey bij Waha beach. Bij Waha beach willen de mensen heel graag met me praten en ze vragen iedere keer als ik daar kom wanneer ik er blijf slapen in een van hun hutjes. Het zijn erg lieve mensen, maar ik vond het fijn dat ik even rustig het water in kon gaan. Toen ik tijdens het snorkelen achterom keek, zag ik een hele groep kinderen achter me aan zwemmen ow nee hahaha… Er was veel stroming in het water, Ndrey had er moeite mee om terug te zwemmen. Gelukkig kwam Aci (familie Ndrey) terug van het vissen en konden we in zijn bootje mee terug naar de kust.
Ik ben erg onder de indruk van de manier hoe de mensen hier leven. Vooral bij Ndrey’s familie aan Waha beach heb ik een paar keer een kijkje kunnen nemen.. Hoe ze toch zo makkelijk kunnen leven in zo’n klein hutje direct aan de zee en er met een gezin kunnen slapen verbaasd me echt. Als je het hutje naar binnen gaat moet je er met een houten trapje omhoog. Ik kijk er van op hoe moeder Umi met haar baby het hutje naar binnen klimmen. Er zijn geen bedden, zelfs geen matrassen. Er zijn geen afdelingen, dus geen aparte slaapkamer of keuken. Er staat gewoon één enkel gaskacheltje. Er zitten ook geen deuren/ ramen in, het is een ‘open’ hutje met een houten dakje. Hun eten hangt af van wat er te vangen valt in de zee. Aci en Naga (man en schoonbroer van Umi) gaan altijd met een kanobootje ( met motor) de zee op om vis te vangen. Ze hopen dan op tonijn, maar vaak komen ze ook met lege handen terug. De vis verkopen ze niet, dit is puur voor hun zelf om te overleven. Ik zie wel overal kippen en geiten rondlopen (gister zat er zelfs een kip in de boom hahaha). Dus als ze geen vis vangen, is dit een alternatief. Ndrey heeft me verteld dat als ze een kip of geit slachten, ze van te voren bidden. Hier heb ik veel respect voor. Ik kijk er nog steeds van op hoe de mannen zo makkelijk een hoge palmboom met handen en voeten in klimmen om kokosnoten te halen, het lijken net apen haha… Ja hier in Wangi- Wangi is het voor veel bewoners (met name aan de kust) echt survivallen om te overleven. Kinderen helpen op jonge leeftijd al mee, zo zie je ze aan het water zoeken naar zeevruchten of zo weten ze maar al te goed hoe ze kokosnoten moeten open maken. Er zijn wel laatst wat vervelende ongelukjes gebeurd, zo zijn er 2 jongens in een kano dood gevaren doordat een schip hen niet zag of zo is er vorige week op het eiland iemand tijdens het kappen van een boom omgekomen doordat hij geraakt werd door een bliksemslag. Ook schrok ik er erg van toen ik hoorde dat veel kinderen hier niet kunnen zwemmen, want ze leven direct aan de kust en de zee is hun leven voor voedsel en inkomen (97% van Wakatobi bestaat uit zee en maar 3% uit land). Maar de mensen redden zich goed, voor hun is het normaal om op deze manier te leven.
Woensdag op het kantoor heeft Uyun me weer geholpen met het vertalen van een ander schrifelijk genomen interview en heb ik aan mijn verslag gewerkt. Erna ben ik met Ndrey, Tati en Ellys (Tati’s zus) naar Patuno beach gegaan. Bij Patuno beach genoot ik van de sterrenhemel en ik zag een vallende ster.
Ik heb bij Patuno beach gesproken met Dan, een marine biologie uit Engeland. Hij is in Hoga Islands geweest voor onderzoek en werkt nu in Wangi- Wangi en geeft duiklessen. Dan organiseert ook duiktrippen, dus ik ga hem binnenkort maar eens informeren over het duiken. Hij vertelde dat hij veel mooie plekken weet en dat hij ook regelmatig haaien ziet. Zo cool!! Verder vertelde hij me dat hij iedere dag wel dolfijnen aan de kust ziet ’s ochtends vroeg. Ndrey heeft nu aan Aci gevraagd of we een keer met hem met de boot mee mogen om dolfijnen te spotten, dan betalen we hem de benzine voor de boot. Aci wilt dit doen voor ons, hij zei ook dat hij regelmatig walvissen heeft gezien, spannend! Dus binnenkort gaan we overnachten in Umi’s en Aci’s hutje aan Waha beach en gaan dan s’ ochtends vroeg met hem de zee op:D
Donderdag ben ik voor het eerst gaan duiken in Wakatobi:D Tati’s zus, Ellys is duikinstructrice en zei dat ik mee mocht met haar en een paar collega’s. Het was een heel leuke groep mensen. Ze werken bij het Tourism Department in Jakarta en ze zijn hier voor een project om toerisme te ontwikkelen in Wakatobi. We gingen met de boot naar 2 plekken om te duiken, een plek genoemd ‘ Sombu’ en een plek genoemd ‘Gate’. De duiken waren super! Ik zag een Bultkoppapegaaivis, een erg grappige vis! Ook zag ik weer een zwart witte zeeslang, een groep barracuda’s en een Napoleonvis (een van de grootste rifvissen). Ik mocht Hardin zijn onderwatercamera lenen, dus ik heb een veel leuke foto’s gemaakt onderwater (zie onderaan).
Na het duiken hebben we gegeten aan de pier. Daarna zijn we met dezelfde (heel gezellige) groep van het duiken naar de Bajau wijk gegaan. Er was een traditioneel feest: Op een bootje kwamen meisjes in roze kleren aan en waren aan het dansen. In het midden zat een oud vrouwtje die zogenaamd de kwade ziektes en pijnen weg haalt. Ze had gekleurde rijst bij zich en de rijst ging met schalen in het rond zodat iedereen er iets van kon eten. De gekleurde rijst is een soort medicijn en als je dit eet, wordt je niet ziek;) Ze wilden ook dat ik ervan at dus ik heb de bruine en blauwe rijst geprobeerd en ik ben dus nu ook gezegend;) haha. Hierna zijn we naar Patuno beach gegaan, er was een formele avond met diner. Dit wist ik niet, waardoor ik me erg ongemakkelijk voelde tussen alle chique gekleede mensen van de regering en ik er tussenin mijn ‘zwerverkleren’ en natte zoutharen haha. We werden daar uitgenodigd voor een presentatie van de regering. Ze vertelde over toerisme ontwikkeling in Wakatobi en doordat de groep van het Toerisme Department uit Jakarta was uitgenodigd, mocht ik ook met hen mee;) Er was ook een traditioneel optreden van een 8 oorspronkelijke meisjes uit Wangi- Wangi. De meisjes deden een dans over hoe de vissers op zee vissen en dit beeldden ze dus uit. Het was echt heel mooi om te zien.
Vrijdag ben ik naar het kantoor gegaan om aan mijn onderzoek te werken en zaterdag ben ik om 7 uur in de ochtend met Ndrey naar een pier gegaan om ervan af te springen. Haha, zo leuk! (zie foto’s;)). Daarna hebben we een stakeholder meeting bijgewoond ook over de toerisme ontwikkelingen in Wakatobi. Pak Sugieunto en Pak Udin (van WWF) waren ook aanwezig. De bijeenkomst was erg interessant, ook al was het voor een groot gedeelte in het Indonesisch. Gelukkig vertaalde Ndrey een aantal punten voor me. In de avond zijn met de hele groep (Tati, Ndrey, Ellies, groep van het duiken nog een aantal anderen) gaan snorkelen en kokosnoten gaan gegeten aan het strand tijdens zonsondergang. Ik zag aan het strand weer een marine biologe uit de U.S. en heb nog even met haar gepraat (de enige westerlingen die ik gezien heb hier zijn onderzoekers). In de avond zijn we met een hele groep gaan eten. Het was een heel leuke dag.
Vandaag is het zondag en ik ga rustig aan doen. Vanmiddag komt Rikardo (van Centre of Basic Education) me ophalen en gaan we engelse les geven aan jonge kinderen in de wijk Liya Togo. Toen ik Rikardo zag op het kantoor heeft hij me dit gevraagd. Ik ben erg benieuwd en had gister al gehoord dat de kinderen erg enthousiast zijn over mijn komst….
Wordt vervolgd;)
Sampai jumpa zullen we maar zeggen!
Vorige week zondag heb ik een rustige dag gehad, zoals ik vertelde was ik naar de tradtionale markt gegaan en daana heb ik met Agu, het zusje van Hardin, gebadmintond. ’S Avonds zijn Ndrey en Tati op bezoek gekomen en hebben ze mee gegeten (als je ergens naar toe gaat, wordt je altijd uitgenodigd om mee te eten, dat is hier normaal). Maandag ben ik naar het kantoor gegaan waar ik gewerkt heb aan mijn afstudeerrapport. Daarna heeft Ndrey me nog mooie culturele plekjes laten zien op het eiland. We zijn naar de oudste moskee gegaan in de wijk Liya togo. Ook heb ik een aantal algenkwekerijen gezien. WWF is een van de partijen die werkt aan het bieden van een duurzame inkomensbasis en het ondersteunen van alternatieve inkomstenbronnen voor de lokale bevolking in Wakatobi. De kwekerijen van zeewier die ik zag, zijn hiervan een voorbeeld (zie foto onderaan). Het grootste deel van de bevolking in Wangi- Wangi zijn de vissers, samen met de algenkwekers.
Dinsdag op het kantoor heeft Uyun me geholpen met de vertalingen van een van de interviews die ik tot nu toe genomen heb. Ik ben blij dat Uyun me hiermee helpt, zij kan het namelijk goed uitleggen en begrijpt het onderwerp, omdat ze ook bij het WWF werkt. Na het kantoor ben ik gaan snorkelen met Ndrey bij Waha beach. Bij Waha beach willen de mensen heel graag met me praten en ze vragen iedere keer als ik daar kom wanneer ik er blijf slapen in een van hun hutjes. Het zijn erg lieve mensen, maar ik vond het fijn dat ik even rustig het water in kon gaan. Toen ik tijdens het snorkelen achterom keek, zag ik een hele groep kinderen achter me aan zwemmen ow nee hahaha… Er was veel stroming in het water, Ndrey had er moeite mee om terug te zwemmen. Gelukkig kwam Aci (familie Ndrey) terug van het vissen en konden we in zijn bootje mee terug naar de kust.
Ik ben erg onder de indruk van de manier hoe de mensen hier leven. Vooral bij Ndrey’s familie aan Waha beach heb ik een paar keer een kijkje kunnen nemen.. Hoe ze toch zo makkelijk kunnen leven in zo’n klein hutje direct aan de zee en er met een gezin kunnen slapen verbaasd me echt. Als je het hutje naar binnen gaat moet je er met een houten trapje omhoog. Ik kijk er van op hoe moeder Umi met haar baby het hutje naar binnen klimmen. Er zijn geen bedden, zelfs geen matrassen. Er zijn geen afdelingen, dus geen aparte slaapkamer of keuken. Er staat gewoon één enkel gaskacheltje. Er zitten ook geen deuren/ ramen in, het is een ‘open’ hutje met een houten dakje. Hun eten hangt af van wat er te vangen valt in de zee. Aci en Naga (man en schoonbroer van Umi) gaan altijd met een kanobootje ( met motor) de zee op om vis te vangen. Ze hopen dan op tonijn, maar vaak komen ze ook met lege handen terug. De vis verkopen ze niet, dit is puur voor hun zelf om te overleven. Ik zie wel overal kippen en geiten rondlopen (gister zat er zelfs een kip in de boom hahaha). Dus als ze geen vis vangen, is dit een alternatief. Ndrey heeft me verteld dat als ze een kip of geit slachten, ze van te voren bidden. Hier heb ik veel respect voor. Ik kijk er nog steeds van op hoe de mannen zo makkelijk een hoge palmboom met handen en voeten in klimmen om kokosnoten te halen, het lijken net apen haha… Ja hier in Wangi- Wangi is het voor veel bewoners (met name aan de kust) echt survivallen om te overleven. Kinderen helpen op jonge leeftijd al mee, zo zie je ze aan het water zoeken naar zeevruchten of zo weten ze maar al te goed hoe ze kokosnoten moeten open maken. Er zijn wel laatst wat vervelende ongelukjes gebeurd, zo zijn er 2 jongens in een kano dood gevaren doordat een schip hen niet zag of zo is er vorige week op het eiland iemand tijdens het kappen van een boom omgekomen doordat hij geraakt werd door een bliksemslag. Ook schrok ik er erg van toen ik hoorde dat veel kinderen hier niet kunnen zwemmen, want ze leven direct aan de kust en de zee is hun leven voor voedsel en inkomen (97% van Wakatobi bestaat uit zee en maar 3% uit land). Maar de mensen redden zich goed, voor hun is het normaal om op deze manier te leven.
Woensdag op het kantoor heeft Uyun me weer geholpen met het vertalen van een ander schrifelijk genomen interview en heb ik aan mijn verslag gewerkt. Erna ben ik met Ndrey, Tati en Ellys (Tati’s zus) naar Patuno beach gegaan. Bij Patuno beach genoot ik van de sterrenhemel en ik zag een vallende ster.
Ik heb bij Patuno beach gesproken met Dan, een marine biologie uit Engeland. Hij is in Hoga Islands geweest voor onderzoek en werkt nu in Wangi- Wangi en geeft duiklessen. Dan organiseert ook duiktrippen, dus ik ga hem binnenkort maar eens informeren over het duiken. Hij vertelde dat hij veel mooie plekken weet en dat hij ook regelmatig haaien ziet. Zo cool!! Verder vertelde hij me dat hij iedere dag wel dolfijnen aan de kust ziet ’s ochtends vroeg. Ndrey heeft nu aan Aci gevraagd of we een keer met hem met de boot mee mogen om dolfijnen te spotten, dan betalen we hem de benzine voor de boot. Aci wilt dit doen voor ons, hij zei ook dat hij regelmatig walvissen heeft gezien, spannend! Dus binnenkort gaan we overnachten in Umi’s en Aci’s hutje aan Waha beach en gaan dan s’ ochtends vroeg met hem de zee op:D
Donderdag ben ik voor het eerst gaan duiken in Wakatobi:D Tati’s zus, Ellys is duikinstructrice en zei dat ik mee mocht met haar en een paar collega’s. Het was een heel leuke groep mensen. Ze werken bij het Tourism Department in Jakarta en ze zijn hier voor een project om toerisme te ontwikkelen in Wakatobi. We gingen met de boot naar 2 plekken om te duiken, een plek genoemd ‘ Sombu’ en een plek genoemd ‘Gate’. De duiken waren super! Ik zag een Bultkoppapegaaivis, een erg grappige vis! Ook zag ik weer een zwart witte zeeslang, een groep barracuda’s en een Napoleonvis (een van de grootste rifvissen). Ik mocht Hardin zijn onderwatercamera lenen, dus ik heb een veel leuke foto’s gemaakt onderwater (zie onderaan).
Na het duiken hebben we gegeten aan de pier. Daarna zijn we met dezelfde (heel gezellige) groep van het duiken naar de Bajau wijk gegaan. Er was een traditioneel feest: Op een bootje kwamen meisjes in roze kleren aan en waren aan het dansen. In het midden zat een oud vrouwtje die zogenaamd de kwade ziektes en pijnen weg haalt. Ze had gekleurde rijst bij zich en de rijst ging met schalen in het rond zodat iedereen er iets van kon eten. De gekleurde rijst is een soort medicijn en als je dit eet, wordt je niet ziek;) Ze wilden ook dat ik ervan at dus ik heb de bruine en blauwe rijst geprobeerd en ik ben dus nu ook gezegend;) haha. Hierna zijn we naar Patuno beach gegaan, er was een formele avond met diner. Dit wist ik niet, waardoor ik me erg ongemakkelijk voelde tussen alle chique gekleede mensen van de regering en ik er tussenin mijn ‘zwerverkleren’ en natte zoutharen haha. We werden daar uitgenodigd voor een presentatie van de regering. Ze vertelde over toerisme ontwikkeling in Wakatobi en doordat de groep van het Toerisme Department uit Jakarta was uitgenodigd, mocht ik ook met hen mee;) Er was ook een traditioneel optreden van een 8 oorspronkelijke meisjes uit Wangi- Wangi. De meisjes deden een dans over hoe de vissers op zee vissen en dit beeldden ze dus uit. Het was echt heel mooi om te zien.
Vrijdag ben ik naar het kantoor gegaan om aan mijn onderzoek te werken en zaterdag ben ik om 7 uur in de ochtend met Ndrey naar een pier gegaan om ervan af te springen. Haha, zo leuk! (zie foto’s;)). Daarna hebben we een stakeholder meeting bijgewoond ook over de toerisme ontwikkelingen in Wakatobi. Pak Sugieunto en Pak Udin (van WWF) waren ook aanwezig. De bijeenkomst was erg interessant, ook al was het voor een groot gedeelte in het Indonesisch. Gelukkig vertaalde Ndrey een aantal punten voor me. In de avond zijn met de hele groep (Tati, Ndrey, Ellies, groep van het duiken nog een aantal anderen) gaan snorkelen en kokosnoten gaan gegeten aan het strand tijdens zonsondergang. Ik zag aan het strand weer een marine biologe uit de U.S. en heb nog even met haar gepraat (de enige westerlingen die ik gezien heb hier zijn onderzoekers). In de avond zijn we met een hele groep gaan eten. Het was een heel leuke dag.
Vandaag is het zondag en ik ga rustig aan doen. Vanmiddag komt Rikardo (van Centre of Basic Education) me ophalen en gaan we engelse les geven aan jonge kinderen in de wijk Liya Togo. Toen ik Rikardo zag op het kantoor heeft hij me dit gevraagd. Ik ben erg benieuwd en had gister al gehoord dat de kinderen erg enthousiast zijn over mijn komst….
Wordt vervolgd;)
Sampai jumpa zullen we maar zeggen!
-
17 April 2011 - 18:29
Liesbeth:
hoi danielle, Op de eerste plaats krijg je van iedereen hier de groetjes.Ik had michel peter en opa vanalles verteld van wat je al hebt meegemaakt .Ze zijn er wel een beetje stil van ,dat leven wat jij nu daar meemaakt is eigenlijk bij ons niet meer denkbaar.En vooral dat de mensen daar zo vriendelijk zijn en tevreden ,dat is bij ons dan toch een beetje anders. Mooi danielle dat je dat toch mee mach maken Dat zijn er maar weinig ,dat is iets wat je nooit meer vergeet.
Je krijgt ook heel veel groetjes van wiesje ,die erg nieuwschierig is als ik iets over je belevenissen kann vertellen.
zo nu ga ik maar opatje onder stoppen,want die zit boven op mij te roepen.
Houw je taai en heel veel liefs van ons allemaal liesbeth -
21 April 2011 - 06:16
Francisca:
Hey Danielle,
Met veel plezier lees ik altijd je verhalen. je bent een echte geluksvogel, dat je zo iets mag mee maken.
Het leven aldaar is wel heel back to basic, daar kunnen wij verwende mensen ons geen voorstelling van maken.Vreemd eigenlijk dat de kinderen daar voor het meerendeel niet kunnen zwemmen.? Als er meer water dan land is.
Je mag nu dus ook in de rol van lerares stappen door engelse les te gaan geven. Leuk zeg.
Nou ik zie met veel plezier je volgende verhaal tegen moet.
Groetjes vanuit een zonnig D-Injd Francisca -
22 April 2011 - 19:12
Karin:
Ha die Daniëlle,
Heb al eerder jouw verslag gelezen en foto´s bekeken, maar was nog even niet in de gelegenheid om te reageren. Bij deze dus. Ik sta er weer versteld van wat jij voor activiteiten mag en kunt ondernemen. Natuurlijk zijn er altijd mensen in jouw buurt, ik kan me voorstellen dat de kinderen daar jou geweldig vinden, jij blijft toch hún attractie! Jij helpt al mee met de Engelse les, super. Misschien moet jij een keer voorop met zwemmen, in het ondiepe, en moeten alle kinderen jou maar nadoen, dan leren ze ´t zeker snel.
Als ik lees hoe de eilandbewoners hun best moeten doen om wat eten bij elkaar te krijgen, dan vind ik dat toch wel speciaal, zeker in deze tijd! Het is natuurlijk wel goed dat zij een dagelijkse bezigheid hebben, zou nl. alles netjes aangeleverd worden, dan was er weer geen werk.
Wel grappig dat jij bij zo´n belangrijke bijeenkomsten mag zijn! Best wel leerzaam.
Het duiken voelde natuurlijk geweldig, dat zie ik ook aan de foto´s, echt mooi en uniek.
Patuno beach is wel een hele mooie plek op Wangi Wangi, toch apart om ook nog een vallende ster te mogen zien (en je mocht toen meteen een wens doen!)
Heeft de gekleurde rijst zijn werk goed gedaan?? Bakken ze ook wel eens flensjes of zo? Lekker met iets zoets erop. Misschien kun jij het hun wel voordoen. Geniet ervan en succes met alle werkzaamheden en activiteiten.
Hier lijkt het wel zomer, vandaag was het zelfs 27 graden, niet te geloven hoeveel zonnige dagen wij al hebben gehad in april, is echt uniek. Morgen wordt het ca. 25 graden, voor ons wel lekker, alleen de wandelaars van de Kennedymars zijn hier niet zo blij mee, ietsje pietsje te warm, maar daar weet jij ook alles van.
2e Paasdag gaan we brunchen bij Oma en Opa, kunnen de stoelen en tafels naar buiten. Er zou 'n enkel onweersbuitje kunnen vallen, maar natuurlijk niet in Vlodrop!
Het is super droog in Nederland er is zelf een alarmfase afgegeven voor de bosrijke gebieden. Ik kan me niet meer herinneren of dit ooit eerder in april is gebeurd!
Luuk heeft weer voor een verrassing gezorgd. Twee dagen geleden is hij, samen met Geert, een jacuzzi gaan ophalen in Zwijndrecht. De komende weken zullen Luuk, Geert en Kevin weer genoeg te knutselen hebben, er moeten nogal wat zaken aan opgeknapt worden. Ik kan je nog niet beloven dat hij op volle toeren draait als jij er weer bent. Wordt vervolgd....
Heel veel groetjes van ons allemaal!
-
24 April 2011 - 18:28
Charlotte:
Heey Danie!! Wat een avonturen heb je weer meegemaakt. Ook mooie foto's!!
Nog super bedankt voor je sms, kei leuk!! Als je terug bent gaan we er zkr eentje drinken samen. We hebben je wel gemist op de verjaardagsparty afgelopen vrijdag.
Groetjes ook van Lisette!! xx Charlotte -
26 April 2011 - 20:12
Lieswbeth:
hoi Danielle.
Opa en ik zitten geregeld je reisverslag en de fotos te bekijken. Hij vind het maar geweldig en vraagt steeds wanneer je naar huis komt. Dan zeggen wij maar iedere keer over twee weekje
We zijn toch weer benieuwd naar je nieuw verslag en natuurlijk ook naar de foto s.
Heb je daar ook eitjes geraapt, hi/hi Opa vraagt dit ha ha.
Hier is het weer geweldig mooi vooral voor april.
Ik had Luuk nog gebeld en alles is goed met je .
Hoe is het nog gegaan met de engelse les aan de kinderen-- wilde ze ook wat leren.
heel veel groetjes en kusjes van ons allemaalnatuurlijk vooral van opa.
Liesbeth -
30 April 2011 - 20:35
Marjo Op Het Veld:
Ha die Daniëlle,
Dat ziet er weer allemaal mooi uit. Leuk die fun at the beach, prachtige duiken en het kleurrijke feest. Dat zijn de speciale momenten die je zo tegen komt als je ergens langer bent. Heerlijk....
Maar juist ook om in de huizen te mogen kijken en slapen. Inderdaad soms ongelooflijk hoe zij gewend zijn om op een harde vloer te slapen en met z'n allen in 1 ruimte te leven.
Ik ga morgen voor een weekje in 1 ruimte met z'n allen leven (caravan) maar dat is nog redelijk luxe en in ieder geval een matras dat vind ik toch wel heel prettig. We gaan een weekje naar luxemburg.
Vandaag een zonnige konninginnedag gevierd. Er was genoeg te doen in Maastricht. Vrijmarkt en optredens.
De kinderen hebben net de wandel 4 daagse gelopen 12 en 15 km per dag. Ze vonden het geweldig. Binnenkomst bijna net als in Nijmegen met veel bloemen, snoep en natuurlijk de grote medaille. Ze hebben genoten.
groetjes en veel plezier,
Marjo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
