Afgelopen dagen

Heej!

Borneo

Vrijdag ben ik naar het Sepilok jungle resort gegaan. Deze ligt dicht in de buurt van Uncle Tan. Het resort heeft prachtige tuinen. Ik ben meteen het zwembad ingesprongen en er was eindelijk zon! Die middag heb ik twee Ierse meisjes ontmoet, ze waren ook bij het zwembad. ´S avonds ben ik iets met hun gaan drinken. Ze doen vrijwilligerswerk; geven les aan de kinderen van ouders die op de palm plantages werken (voornamelijk Indonesische en Filippijnse ouders). Ze vertellen de kinderen dat de natuur erg belangrijk is en laten ze op een praktische manier kennis maken met de natuur. Zo gaan ze samen de kinabatangan rivier op. Hier waren de kinderen nog nooit overheen gevaren, ook al wonen ze er wel bij. De twee meisjes nodigden me uit om met hen mee te gaan naar het Probiscus monkey santuary gegaan, waar de neusapen zitten (de neusapen komen alleen in Borneo voor). Dankzij de twee meisjes hoefde ik geen dure tour via het hotel te boeken, maar kreeg ik een gratis rit achter in de truck haha. Het Probiscus monkey santuary ligt tussen de palmplantages. Ik had de neusapen al gezien tijdens de jungle trip, maar nu heb ik ze ook van dichtbij kunnen bewonderen. Grappig was het om te zien dat de apen opeens heel hard gingen rennen en gelijk slaan en stampen op de grond. Deze neusapen worden ook wel ´Orang Belanda´ of ´dutchmen´ genoemd. In Maleisië vinden ze deze apen op de eerste scheepslui en paters lijken die naar Borneo kwamen .

Kuala Lumpur

Zondag ben ik vetrokken naar Kuala lumpur. Vanuit het vliegveld heb ik de bus genomen en vervolgens de taxi naar de bekende Petronas towers ofwel de KLCC towers. Ik vroeg of de taxichauffeur wilde stoppen bij een van de hotels die hier rondom de towers liggen. Het eerste hotel waarbij ik naar binnen liep was wat te duur, dus toen ben ik naar een ander hotel gelopen en had gevraagd of er nog een kamer vrij was met uitzicht op de KLCC towers. Met wat twijfels over de prijs heb ik de kamer toch maar geboekt.. Ochja, voor 1 nachtje in Kuala Lumpur, waarom ook niet;)
Toen ik de kamer op kwam schrok ik van het prachtige uitzicht. Ik had een groot raam en keek recht uit naar de torens!!! Wauw, hoe gaaf!! Ik ben toen de stad in gegaan met de monorail (een soort trein). In de stad aangekomen ben ik gaan vragen waar het leuk was te eten. Een Maleisisch meisje wees het me maar ze zei dat ik voorzichtig moest zijn. Onderweg kwam ik 2 Australiërs tegen en vroeg voor de zekerheid ook aan hun wat nog leuk was. Ik kon met hun mee lopen en ze hebben me wat dingen gewezen. Bij het KLCC plein waar de torens waren ligt een mooi park en binnen in de torens is een groot winkelcentrum. Ik heb toen bij een supermarkt een crêpe, broodjes en fruit gekocht en ben naar het plein gegaan. Hier heb ik mijn ‘avond’ eten gehad met een prachtig uitzicht en veel mensen om me heen die ook aanwezig waren voor de bekende torens en de gezelligheid op het plein.
Ik ben langzaam terug gelopen naar het hotel. Op mijn kamer heb ik heel veel foto’s gemaakt van mijn prachtige uitzicht op de torens en ben ik ‘s avonds gaan zwemmen. Er was een groot zwembad met een fijn uitzicht vanaf de 4e etage. Ik genoot ervan om naar de sterren te kijken en van de rust om me heen.

Makassar

De dag erna was mijn vlucht naar Makassar, Indonesië. Toen ik in Makassar aankwam moest ik mijn backpacktas open maken en ze openden al mijn cadeautjes die ik voor de mensen bij wie ik op visite had mee gebracht, pff:(. Ik schrok toen ik naar buiten liep want er liepen allemaal mensen naar me toe en bleven langs me lopen om een taxi aan te bieden. Gelukkig kwamen meteen Titi en haar vriend Hoeki naar me toe en liepen allebei naast me zodat ze mij een beetje met rust lieten. Titi is het zusje van Indarwati (ofwel Indar). Indar werkt bij het WWF in Wakatobi, maar studeert nu 2 jaar in Wageningen en gaat daarna weer terug naar Wakatobi. Ik heb haar in Zeist ontmoet op het kantoor en een paar keer in Nederland met haar afgesproken. Ze is enorm vriendelijk en heeft me heel goed geholpen om mijn reis naar Indonesië zo aangenaam en veilig mogelijk te maken. Daarom kon ik voor de tussenlanding in Makassar bij haar zusje en haar moeder slapen.
Met de taxi zijn we naar haar thuis gegaan. Ik heb Indar en Titi’s moeder ontmoet, wat een leuke vrouw, zo vriendelijk en gastvrij. Maar hier staan Indonesische mensen ook bekend om:) Helaas kan ze geen engels praten en heb ik een beetje met de enkele Indonesische woordjes die ik kon en gebarentaal me verstaanbaar proberen te maken. Titi kon gelukkig wel een beetje engels en vertaalde telkens. Ze vertelden me over verschillende Indonesische mythes. Zo willen ze bijvoorbeeld niet met zn drieën op de foto, want dan zal degene in het midden doodgaan. Ook vertelden ze dat als mensen slecht handelen (stelen/ moorden) worden ze achter na gezeten door boze geesten.
Ik moest nog Indonesische Rupiah’s pinnen en een telefoonkaart kopen en ik ben toen met Hoeki achter op zijn motor mee gegaan. Ik was helemaal verbaasd over alles wat ik om me heen zag onderweg. De ene motor na de na de ander haalde ons in en iedereen ging zigzaggend over de weg om gaten en bulten in de wegen te ontwijken. Hoeki kan niet goed engels maar probeerde uit te leggen wat er allemaal te zien was onderweg. Hij reed zo langzaam mogelijk om mij gerust te stellen haha, want iedereen chasde maar langs en door elkaar heen. Langs de weg waarover we reden zag ik de avondmarkt van Makassar en veel toko’s (winkeltjes). Ik heb gedeeltes van de rit gefilmd want dit vond ik toch wel erg grappig.
In de avond zijn Ana en Lia, twee vriendinnen van Indar langs gekomen om mijn ticket naar Wakatobi te brengen. ’S Avonds kon ik moeilijk in slaap komen. Het was heel warm en alle indrukken zweefden nog in mijn hoofd rond. Ook hoorde ik geregeld mensen zingend bidden buiten. Om 5 uur werd ik wakker, want Indar’s moeder ging ook bidden. Dit vond ik niet vervelend, maar wel heel bijzonder om mee te maken. Ik ben ‘s ochtends met haar ontbijt gaan halen, geen brood maar een soort van gebakjes. Ik kon het moeilijk naar binnen krijgen, want ik moet toch nog wel wennen aan het eten;)

Wakatobi, Wangi- Wangi

Toen ben ik naar het vliegveld gegaan voor mijn vlucht naar Wakatobi. Op het vliegveld was het erg onduidelijk allemaal, op de ticket stond een verkeerde gate en dus ging ik een paar keer vragen waar ik heen moest. Toen wezen ze me naar een andere gate en ik moest al meteen een busje in die klaar stond voor naar het vliegtuig te gaan. In het busje zat ook toevallig een Nederlandse vrouw. Ze verblijft een aantal weken bij een vriendin op hoga islands, wat bij Wakatobi in de buurt ligt.
Ik genoot van de vlucht. Het was een klein vliegtuigje met maar 30 zitplaatsen. In Bau- Bau had ik een tussenlanding gemaakt en ik vloog toen verder naar Wangi- Wangi. Het grootste eiland van Wakatobi.

Aangekomen op het vliegveld zag ik Ndrey al staan toen ik uitstapte. Ndrey is een vriendin van Indar, ze werkt bij Sintesa Foundation. Dit is een lokale NGO in Wangi- Wangi. Haar motorbike stond al klaar… Dus met mijn bakpacktas van 15kg zat ik 1,5 uur lang bij haar achterop richting het WWF kantoor. Onderweg waren er veel kinderen die naar me riepen ´Mister Mister!´. Dit zeggen ze tegen iedereen die een lichte huidskleur heeft. ‘Mister’ omdat ´zij/haar´ in de Indonesische grammatica niet bestaat, maar iedereen is een ´hij/hem’, dus ook vrouwen. Bij het WWF kantoor aangekomen heb ik me voorgesteld. Het kantoor zag er netjes en gezellig uit. Toen zijn Ndrey en ik wat gaan eten op de pier. Het uitzicht was er prachtig! Het water was heel helder en ik zag al meteen veel visjes vanaf de pier zoals de sergeant major (blauw gele vis). Na het eten zijn Ndrey en ik naar Tati gegaan, ook een vriendin van Indar. Daarna zijn we naar Hardin gegaan. Hardin werkt voor het marine en fishery department (Wakatobi regering) en hij helpt ook bij het coral reef health monitoring program (van WWF en TNC). Aan dit programma mag ik buitenom mijn afstudeeropdracht deelnemen. Volgende keer zal ik hierover meer vertellen.
Hardin woont samen met zijn moeder, vader, zus Lia en zusje Agu in Wangi Wangi. Ik heb kennis met ze gemaakt en ze hebben me mijn kamer laten zien. Het huis is open (heeft wel een dak) waardoor er veel hagedisjes bij me op bezoek komen:D Nadat ik mijn spullen gedropt heb ben ik met Ndrey gaan snorkelen. Het was prachtig !!!! Ik heb zo veel mooie vissen gezien zoals angelfishes, butterflyfishes, parotfishes, clownfishes (nemo!) en zelfs twee waterslangen. Ik zag vissen die ik nog nooit eerder had gezien. Ook wist ik niet dat schorpioenvissen zo mooi konden zijn. Zoals ik ze kende zitten ze alleen maar scarry op stenen en koralen, maar die ik nu zag hingen aan het koraal waardoor de mooi gekleurde stekels zichtbaar zijn.
Toen Ndrey en ik het water uit kwamen waren Hardin en nog anderen het water ook ingekomen en ze wilden allemaal met mij op de foto:O haha.. Daarna gingen we eten aan het water. Er was een vuurtje en ik heb vis en rijst en nog allemaal specialiteiten die ik niet kende met mijn handen gegeten. Met de motorbike (dit is het gebruikelijke vervoermiddel, overal ga ik bij Ndrey achterop) zijn we naar de familie van Ndrey gegaan. Ik schrok ervan hoe de mensen onder de indruk van me waren. Nogmaals moest ik met het hele gezin op de foto en kinderen wilden me aanraken. Voor hen is het echt wennen een blank persoon hier. Ze riepen dus ook de buren en neven en nichten uit de buurt en het was een drukte in het huis haha. Ik kreeg de hele tijd complimenten over mijn huid en neus en ze gingen me allemaal uitzwaaien toen we weer gingen. Ndrey en ik zijn toen naar Sintesa gegaan, waar Ndrey werkt en tegelijk woont. Hier kreeg ik nog een tweede keer avondeten bij de collega’s en tegelijk vrienden van Ndrey. De keuken waarin we zaten is zelf gemaakt, van hout en we zaten op de grond.
Daarna heeft Ndrey me naar het huis van Hardin gebracht en heb ik nog even met iedereen gepraat. Ik ben vroeg gaan slapen. Dit was wel nodig, want een moment rust heb ik hier niet haha. Vandaag heeft Ndrey me met haar motor opgehaald en ben ik voor het eerst naar het WWF kantoor gegaan om langzaam aan het werk te gaan;)
Zo… Dit was een heel verhaal. Wordt vervolgd.

Enjoy de foto’s;)

Sampai jumpa!